เช้านี้ฝันแปลกๆ ล่ะ แปลกจนอยากเล่าเลย ไม่ได้ฝันเพี้ยนๆ มานานแล้วนะเนี่ย ถึงจะฝันอยู่ทุกวันจนจำไม่ได้ว่าฝันอะไรก้อเหอะ
ในฝันช่วงแรกๆ รู้สึกจะเป็นตอนเช้า (ในฝัน) ที่เราขึ้นไปปลุกพี่ชายที่ชั้น 4 ทั้งที่ปกติไม่เคยทำ (แล้วก้อไม่ใช่พี่ที่เราสนิทด้วยสิ) ขึ้นไปก้อเจออะไรประหลาดทันทีเลย เจอผี อ๊ะ แต่ไม่ได้น่ากลัวอะไรนะ แค่ผู้หญิงในชุดไทยยืนอยู่บนนั้น แล้วก้อดันไม่เหมือนบ้านเราเลยนี่สิ.. เข้าไปพี่ก้อยังนอนอยู่ สุดท้ายเราเลยไม่ได้ปลุก รู้สึกว่าจะกลับไปนอนต่อด้วย (เออ นอนในฝันอีกรอบ)
ช่วงที่สอง เพราะำจำไม่ได้ว่ามาถึงตรงนี้ได้ไง มันไม่ปะติดปะต่อเท่าไหร่ ออกไปซื้อของกะลูกพี่ลูกน้อง ที่ไม่เหมือนญาติเราจริงๆ คล้ายๆ ญาิติคนพี่ของเราคนนึง บวกพี่อดีตเพื่อนร่วมงาน แต่ในฝันอายุน้อยกว่าเรา แต่ดันทำตัวผู้ใหญ่กว่าเราซะอีก (เอ สงสัยเพราะเราไม่เคยทำตัวเป็นพี่ใครกะเค้าเลยล่ะมั้ง) ก้อพากันไปซื้อของที่ห้างนึง ช่วงเลือกก้อโอเคนะ เลือกนู่นเลือกนี่ มีของที่เรานึกอยากได้ขึ้นมา้ แต่สุดท้ายก้อไม่มี (บ่นอุบเล็กน้อย) พอซื้อเสร็จก้อจะกลับกันล่ะ
ช่วงสุดท้าย พอจะไปจ่ายตังค์ ห้างก้อดันแปลกๆ เป็นชั้น3 ที่แปลกมากๆ (ชั้นดันตรงกะห้องนอนเราซะีอีกแน่ะ) มีย่านคนมุสลิมกับคนจีนอยู่ด้วย แบบโบราณเลยล่ะ มีเล่นงิ้ว ทำพิธีกรรมแปลกๆ ในนั้นด้วย (บนห้างอ่ะนะ) แถมให้เดาคงเป็นชั้นเดียวที่มีอะไรพิลึกแบบนี้ มีตรอกเยอะมาก แถมมีหมาออกมาเดินเพ่นพ่าน คอยขู่คนที่เดินซื้อของด้วย ง่า... เพราะหาทางลงไม่เจอ เราก้อน้องในตัดสินใจลงลิฟท์ ที่นี้ลิฟท์ก้อน่ากัวอีก แบบว่า เสียวว่าจะเอาชีวิตไม่รอดง่ะ ในฝันนี่ยิ่งกว่าบ้านผีสิงในสวนสนุกซะอีก เพราะรู้สึกว่า อันตรายสุดๆ เจอคนจีนท่าทางดมากๆุ มาขู่อะไรซักอย่างนี่แหละ กว่าจะได้ลงลิฟท์ก้อแทบแย่แน่ะ ลิฟท์สยองสุดๆ พอกดลง รู้สึกยังกะหล่นลงไปในหลุมเลยล่ะ น่าักัวมากๆ พอตอนจะออก รู้สึกจะต้องปีนด้วย เราก้อบ่นกะน้องว่า นี่ๆ เค้าปีนไม่ขึ้นอ่ะ มันสูง น้องทำหน้าเฉยมั่กๆ เลย ข้าวของไม่รู้ไปไหนหมด (ได้ยินว่าน้องเอาไปแลกกะใครไม่รู้ งงเลยแฮะ)
ตอนตื่นรู้สึกเหมือนจะตกใจตื่นนี่แหละ มือกุมกันแน่นเลยด้วยยกขึ้นเหนือศีรษะ ท่าจะเกร็งสุดๆ นอนท่านั้นไ้ดไงเนี่ย?
สงสัยว่าเพราะ เปิดเพลงฮินดูฟังตอนนอน (แต่ไอ้ย่านคนจีนมันโผล่มาได้ไงนะ) แล้วก้อมัวแต่อ่านอะไรแปลกๆ เมื่อคืนแน่เลย
บทความ แฮร์รี่ พอตเตอร์ ที่เราไม่เคยอ่านเลยซักตอน แต่ถ้าเป็นจริงอย่างที่เค้าว่ามา มันก้อไม่ได้มีอะไรพิศดารเลยนี่นะ... อีหรอบเดียวกับสตาร์วอร์ที่เราก้อไม่เคยพิศมัยจิงๆ จังๆ (แถมตอนเด็กๆ ยังเกลียดกลัวยิ่งกว่าอะไรดี ดีที่ลุคหน้าตาดีนิดหน่อย กะเจ๊เลอาแต่งโป๊ดี ทำเอาเด็กๆ อย่างเราแอบมองพองาม) รำคาญพวกที่บอกว่า มันทำให้เด็กๆ อ่านมากขึ้น คือเราว่า ถ้าเด็กมันจะรักดีรักการอ่านอ่ะนะ ไม่ต้องรอนิยายเรื่องนี้ออกหรอกน่า เพราะเราเองก้อบ้าอ่านนิยายมาตั้งแต่เด็กแล้ว ไม่ได้เพิ่งมาเริ่มอ่านตอนที่เค้าบ้านิยายแฟนตาซีกันซะหน่อย แต่ที่สำคัญเราไม่ได้ชอบนิยายแฟนตาซี ถึงมีให้อ่านก้อคงเลือกที่จะเลี่ยงไปอ่านอย่างอื่นมากกว่าด้วยสิ เอ แล้วเราจะไปคิดแทนเค้าทำไมกันเนี่ย แต่ติดใจที่เค้าพูดจังนะ ถ้ามันไม่เหลืออะไรให้คนรุ่นหลังคิด มันจะมีประโยชน์อะไรไปกับการเพ้อฝันล่ะ? ว่ามั้ย?
skip to main |
skip to sidebar
1 comment:
55555 แหม ไม่ต้องซีเรียสกับความฝันเราขนาดนั้น ที่จิงเป็นฝันตอนเช้าตรู่ด้วย เพราะเราตื่นขึ้นมา แล้วหลับต่อถึงได้ฝันแปลกๆ แบบนั้น แต่มันทำให้ไม่สบายตัวเอาซะเลย เมื่อยๆ เนือยๆ ต้องรีบลากตัวเองขึ้นมาก่อนจะหลับอีกรอบ (ไม่อยากนอนต่อแล้ว เด๋วกลางคืนนอนไม่หลับอีก)
ที่บอกว่าเห็นผี อันนี้เราคิดไปเองมั้ง เพราะว่าเท่าที่จำได้น่ะ แค่เห็นผู้หญิงในชุดสไบไทยยืนอยู่ยังกะรูปภาพแน่ะ สภาพห้องก็ไม่ได้ตรงกับบ้านเราด้วย เหมือนอยู่บ้านใครก็ไม่รู้ แล้วเราก็ไม่ได้กลัวอะไรเค้าเลย แค่มองเฉยๆ แล้วก้อเข้าห้องไปปลุกพี่ชายอีกคนเลย อาจจะเป็นเพราะนึกห่วงพี่ชายคนที่ไปเที่ยวเมืองจีนอยู่ตอนนี้ก็ได้นะ (แต่คนที่ถูกบอกให้ไปปลุกน่ะอีกคนนึง)
ที่บอกว่ามีหลายช่วงเนี่ย เพราะว่าหลังจากขึ้นไปปลุกพี่ แต่ตัวเองดันกลับมาหลับต่อ ตื่นขึ้นมาก็ต้องไปซื้อของกับลูกพี่ลูกน้ัอง (ที่เราจำได้ว่าไม่เคยมีคนนี้นี่นา)
ห้างที่ไปซื้อกัน ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกจะเป็นเดอะมอลล์ใกล้ๆ บ้านแน่เลย แบบว่าอารมณ์สถานที่มันมั่วๆ พิลึกมากๆ มีหมาไล่เห่าด้วยอ่ะ (เกลียดหมาดุง่ะ) อ้อ ไม่ได้โผล่มาสวนสนุกหรอกนะคะ แต่อารมณ์มันน่าสยองซะยิ่งกว่าบ้านผีสิงซะอีก แถมมีการนั่งลิฟท์มรณะด้วย (ฮา) แต่น้องสาวตัวดีก้อแสบดีนะ ทำท่าเฉยดีมาก ได้เจอเจ๊คนรู้จักด้วย แต่แป๊บเดียวเองอ่ะ พอลงมาถึงชั้นล่าง แล้วปีนไม่ขึ้น ก็ตกใจตื่นเลย แบบว่า เฮ้ยยยยย ทำไมฝันมันชัดขนาดนั้นเนี่ย? ไม่ได้ฝันเป็นเรื่องเป็นราวนานแล้วนะ เคยฝันเป็นนิยายรักเพ้อเจ้อด้วย แบบว่า ตื่นขึ้นแล้วแฮปปี้ไปทั้งวันเลยหละ เหมือนมองตัวละครลงเอยกันอย่างมีความสุข เราได้นั่งดูจนจบ โอ้ววววว ชอบฝันแบบนั้น ตื่นขึ้นมายังตกอยู่ในภวังค์เลยล่ะ หุ หุ
เห็นด้วยนะคะว่า การเพ้อเจ้อในเชิงสร้างสรรค์เป็นเรื่องดี แต่กรณีแฮร์รี่นี่เราไม่ค่อยชอบไอ้การดึงพลังขึ้นมาง่ายๆ แทบไม่ต้องพยายามหัดอะไรจิงๆ จังๆ เลย คือ พลังมันต้องมากับภาระใช่มะ (ขอก๊อปสไปดี้นิดส์นะ) ถ้าหากว่าต้องมีอำนาจ นั่นหมายความว่า ต้องฟันฝ่าอุปสรรค์ที่ียิ่งใหญ่จนกว่าจะถึงจุดหมาย และถ้าเป็นคนดี ย่อมต้องไม่หลงทาง หรือมีคนคอยตักเตือนแล้วเชื่อฟัง ไม่ได้เก่งแต่เพียงผู้เดียว คือ เราคิดว่านิยายที่สอนเด็กให้เป็นคนดี น่าจะเป็นพระเอกที่ลำบากสาหัสกว่าที่แฮร์รี่เจอ ไม่ใช่เอะอะๆ อะไรก็ดึงเอาพลังในสายเลือดมาใช้แล้วก็ชนะเลย มันง่ายไปหน่อย เด๋วเด็กๆ ที่ไม่ได้เกิดในวงศ์ตระกูลใหญ่ จะน้อยอกน้อยใจ หรือเอาแต่เพ้อฝันว่า ฉันอาจจะเป็นคนมีพลังพิเศษก็ได้ แต่อย่างว่านะ เราเองก็โตมากับการ์ตูนซูเปอร์ฮีโร่ แต่ก็ไม่เคยคิดว่า ตัวเองจะมีพลังอะไรแบบนั้นกะเค้าเลย (เพราะแน่นอนว่า ชะตากรรมฮีโร่ไม่สวยหรู เราไม่อยากเป็นแหงๆ ล่ะ)
ขึ้นอยู่กับแต่ละคนล่ะมั้งเนี่ย ;)
Post a Comment