21.3.06

:+: Perhaps Love :+:

ติดละครGoongงอมแงมเลยอ่าช่วงนี้...ถึงตอนหลังๆ จะเครียดไปบ้างก็เหอะ ไปเอาFullhouseมานั่งดู แต่ยังไม่ผ่านตอน 4 แบบว่า ไม่ชอบแสงในเรื่อง ตัวละครก็บ๊องๆ ไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่ ถึงนางเอกจะสวยได้ใจ แต่แฟชั่นในเรื่องมันดูตลกๆ ไงมะรู้ (ใส่ส้นสูงวิ่งไล่ตามชาวบ้านเนี่ยนะ...) พระเอกก็เตี้ยไปหน่อย ไม่ค่อยหล่อพอจะอ้างว่าเป็นดาราดังได้เลยแฮะ ตัวประกอบน่าฆ่าทิ้งมากมาย ดูแล้วตะหงิดๆ แต่คงจะดูให้จบแหละ แค่ 16 ตอนเองนี่นะ (ตอนนี้ยังไงก็รักGoongมากก่าอ่ะ ชอบฉาก ชอบแสงสี ชอบตัวละคร ชอบเนื้อเรื่อง ชอบมุขฮาๆ) อ๊ะ แต่ผจก.พระเอกมาเล่นเป็นแม่CGนี่ทำให้รู้สึกขำๆ ดี พอเจ๊โผล่มาที เราก็อมยิ้มที 55555

วันก่อนเพิ่งไปดูดหูมา รู้สึกหูอื้อมาร่วมเดือนแล้วล่ะ แต่แรกๆ ก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะคิดว่าคงเหมือนคราวก่อนโน้น ที่กินยาเข้าไปแล้วก็หาย (นึกว่าเป็นโรคน้ำในหูไม่เท่ากันไรทำนองนั้น) แต่คราวนี้อาการหนักขึ้น ปกติถ้าดึงหูไว้ จะหายอื้อ แต่คราวนี้มันอื้อตลอด แถมอื้อแบบตันสุดๆ (ลมในหูวิ่งพล่านเลย) ก็เลยกลัวว่าจะ เสียการได้ยิน (ตอนที่คิดแบบนั้น เรากลัวจิงๆ นะ) เลยไปหาหมอที่เปาโล เป็นครั้งแรกที่ใช้ประกันสังคมแฮะ ก็ไม่เลวนะ ไม่ยุ่งยากอย่างที่คิด หมอบอกว่า ขี้หูอุดตัน เอิ้กเลย ตอนแรกเค้าให้หยอดยาให้ขี้หูละลาย ก็หยอดๆๆๆๆ แต่มันอื้อไม่หาย จะหาคนแคะให้ก็แสนลำบาก (มีแต่คนไม่เคยแคะขี้หูให้ชาวบ้าน คิดถึงพี่สาวขึ้นมาเลย แต่เค้าก็อยู่ห่างไกลไป จะไปเรียกมาก็ยังไงๆ อยู่) ไอ้ครั้นจะแคะเองก็ยังไงๆ แคะไม่ถึง มองไม่เห็นง่ะ สุดท้ายก็เลยวิ่งกลับไปให้หมอดูดออก 5555 รู้สึกกลัวๆ แต่ได้ยินมาว่า ไม่เจ็บ ก็เลยโอเคมั้ง รู้สึกเหมือนขึ้นเขียงหมอฟันเลย เครื่องดูดส่งเสียงดังมาก ยิ่งจ่อเข้าหูด้วย ยิ่งวี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ เลย กว่าจะเสร็จก็ร่วมสิบนาที เพราะหมอต้องคอยดูดยาใส่ให้ด้วย ตอนนี้ก็ให้กลับมาหยอดน้ำตาเทียมเข้าหูอยู่อ่ะ

พอหายอื้อแล้ว รู้สึกเสียงรอบข้างมันดังจัง เพราะที่ผ่านมาฟังได้แค่ข้างเดียว ได้ยินอะไรแค่ครึ่งเดียวเอง แต่ตอนนี้พิมพ์ดีดก็รู้สึกว่า แป้นมันเสียงดังชะมัดเลยแฮะ ที่ีผ่านมาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ดีใจนิดหน่อยที่ไม่ได้เป็นโรคน้ำในหูไม่เท่ากัน เพราะได้ยินว่า ต้องไปหาหมอบ่อยๆ ลำบากแย่เลยอ่ะ เราไปหาแค่สองครั้งก็เหนื่อยแล้วนะเนี่ย นั่งรถเมล์มันแสนทรมานใจ (ตั้งกะเริ่มทำงานมาก็แทบไม่ได้ขึ้นเลยอ่ะ)

ไปหาหมอเลยแวะไปซื้อการ์ตูนมานั่งอ่านเล่น เรื่อง ถึงร้ายก็รัก 11 เ่ล่มจบ ได้ยินว่าทำเป็นละครไต้หวัน เลยหามาอ่านเล่น ก็หนุกดีนะ คล้ายๆ Marmalade Boy + สาวแกร่ง (นิดเดียว) ไม่คิดว่าความสัมพันธ์แบบนี้จะเอาเขียนซ้ำได้อีกเลยนะเนี่ย ดูมันจืดๆ ไปนิด แต่ทำเป็นละครคงน่าสนุกดี ชักอยากดูละครแล้วสิ (ติดละครงอมเลยอ่ะเรา)

3 comments:

zoe said...

แง้ นึกว่าจะหายดีแล้ว แต่ก็ัยังต้องหยอดหูอยู่ดี แสดงว่าเราเป็นขี้หูมากรึเปล่านะ? ถ้าไม่คอยแคะ มันจะทำให้หูเราอื้ออ่ะ...

โอ้ หน้าปกสาวน้อยมั่กๆ 55555

ตอนนี้นั่งรอดูดGoong ตอน 23-24 อยู่ค่ะ ไม่เป็นอันทำอะไรมาเป็นเดือนๆ แล้ว ตั้งกะบ้าเรื่องนี้มา ชอบละครมั่กๆ สนุกสุดๆ เลยอ่า

zoe said...

งื้อออออ ตอนนี้เค้าแคะจนเป็นแผลแล้วง่ะ..เลือดไหลเลย ฮืออออ แม่บอกว่า ระวังหูเน่านา...อ๊าาาาาาาา ก็มันคันๆ อ่ะ ขนาดว่าใช้คอตตอน บัตแคะเอานะ ยังได้แผลเลย...เจ็บจัง แต่กลัวมากก่า ตอนนี้ระวังไม่แคะแล้ว... เฮ้อออออ หูอ่อนแอนี่ลำบากจัง

5555 โดนพี่ชายบังอาจเรียกเรื่องสุดรักว่า "กลวง" ซะได้ กรี้ดดดดด โกดนะเนี่ย แต่เวลาบ้าเรื่องนี้ก็พล่ามกะพี่ได้แค่คนเดียว หาคนเม้าท์ไม่ได้อ่ะ แต่เรื่องนี้ก็จบแล้ว ยังหาที่โหลดตอนสุดท้ายอยู่เลย (+ตอนแถมด้วย) ยังสงสัยเลยว่า จบสวยแล้วจะมีภาค 2 ต่อได้อีกหรอเนี่ย? แถมตั้งปีหน้าแน่ะ (ยังไม่ได้ดูตอนจบ แต่เปิดดูสปอยมาเรียบร้อยแล้ว เหอ เหอ) ไม่รู้ว่าภาคต่อ ตัวละครจะยังอยู่ครบรึเป่านะเนี่ย ฟุ ฟุ ได้บ้าข้ามปีอีกแน่เลยเรา...ตอนนี้รอภาค1ให้ครบก่อน

ตอนที่ชวน+มาร์คโดนคนเหนือโห่ เราว่าสะใจแล้วนะ (เด็กไม่ดีอ่ะเรา ไม่ชอบพวกหมาลอบกัด) เรื่องสนธินี่ยิ่งกว่าสะใจอีก เราว่าคนคนนี้ไม่มีบารมี แต่ริอ่านสู้แบบหมาจนตรอก... เราว่าไม่ต้องอายหรอก เรื่องภาพพจน์เมืองไทยน่ะ คนต่างชาติเค้าก็ดีแต่หวังจะเห็นเรากัดกันเอง แล้วก็มาตักตวกผลประโยชน์ พอดูเรื่องสงครามอิรักผ่านสื่อมาแล้ว เราถึงได้รู้สึกว่า สื่อเชื่อถือไม่ได้เลย อยากจะเสนออะไรก็ทำตามใจชอบได้ เพราะงั้นถ้าไม่ได้เห็นจริงๆ เราจะขอเชื่อแค่ครึ่งเดียวเท่านั้นแหละ ใครจะคิดไงก็ช่างเขาเถอะ

ปล. รู้สึกผิดหวังในตัวจำลองมากๆ เลย เคยนับถือสุดๆ ตอนนี้เห็นแล้วละเหี่ยใจ ไปทะเลาะกะพ่อค้าแม่ค้าซะงั้น..อายุไม่ได้ทำให้คนเราฉลาดขึ้นเลยหรอเนี่ย?

zoe said...

หมอไม่ได้ให้ยามาน่ะสิคะ ให้ "น้ำตาเทียม" มาใส่หู เค้าว่า ทำให้ขี้หูเหลว เราก็ใส่ๆ อ่ะนะ แต่คงเผลอแคะหนักไปหน่อย มันเลยอักเสบ... อ๊ากกกก เจ็บง่า

ครึ ครึ พี่เรามันชอบแกล้งแซวด้วยการเรียกชื่อผิดๆ เวลาเราพูดถึงเรื่องที่เราบ้าอยู่นะ (เป็นแบบนี้ตลอด เลยไม่ถือสาแล้ว)อยากให้เอา "กุง" เข้าไทยเร็วๆ อยากรู้ว่าจะตั้งชื่อไทยยังไง หวังว่าคงไม่น้ำเน่าหรอกนะ (ฮา)

อืม ผลก็ออกมาแล้ว แปลกดี ช่วงนี้ เด๋วก็ซึมเศร้า เด๋วก็แฮปปี้ (แอบสะใจกะผล) เกลียดคนบางคนอย่างแรง แล้วก็รักคนบางคนสุดใจ (เป็นพวกสูดกู่รึเป่าหนอเรา?) อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ตลอด ต้องคอยบอกตัวเองว่า ห้ามพูดเรื่องการเมืองเด็ดๆ เพราะมีแต่จะทำให้บรรยากาศกร่อย ไม่ใช่การเชียร์กีฬาธรรมดา ที่พอจบเกมก็รู้แพ้รู้ชนะ คนแพ้ก็กลับไปทำใจ คนชนะก็ไม่เกทับ อะไรทำนองเนี้ย มันไม่ใช่ เพราะคนแข่งแพ้ แต่คนเชียร์ไม่ยอมแพ้นี่สิแย่จัง...

ทำให้รู้เลยว่า "สื่อ" มีผลกระทบแค่ไหน คนถูกชักจูงได้ง่ายแค่ไหน แค่เชื่อสื่อเท่านั้น เราเองก็เคยสับสนไปกับสื่อมาก่อน พอได้อ่านข้อมูลจากห้องราชดำเนิน ที่เวปพันทิป เราถึงได้ตัดสินใจได้ว่า เซนส์ของเราเชื่อได้แค่ไหน.. คนที่เลือกไว้ในใจก็คงไม่เปลี่ยนกันง่ายๆ หรอกนะ

เราชอบที่เค้าเป็น "คน" ไม่ใช่ "เทพ" เพราะังั้นถึงไม่หวังให้เขาดีที่สุด เพราะคนเราไม่มีดีที่สุดได้หรอกนะเราว่า ขอเพียงเค้าตั้งใจทำในสิ่งที่ดี เราก็เห็นดีด้วยแล้วล่ะ เท่าที่ผ่านมา เรายังไม่ผิดหวังกับผลงานเค้า ต่อไปเราก็คงยังเทใจให้เค้าอยู่น่ะแหละ แค่มาทำงานให้บ้านเมืองได้่ขนาดนี้ เราก็พอใจแล้วล่ะ ไม่ชอบพวกพรรค "อีแอบ" ดีแต่ปากพวกนั้นเลยสักนิด พวกนี้ดีแต่พูดดี แต่ไม่เคยทำจริง จะมีสิทธิมากล่าวหาคนอื่นแบบไม่มีหลักฐานได้ยังงั้นหรอ? เมื่อคืนพอได้เห็นคนที่เคยชื่นชม สีหน้าท่าทางบิดเบี้ยว ซีดเซียว น่าเกลียดน่ากลัว ยังกะดูใบหน้าบนกระจกแตก แล้วเราถึงได้รู้ซึ้งว่า ความเกลียดชังทำให้คนเราดูแย่ได้ขนาดนี้เชียวนะ? ที่ผ่านมาเราเห็นแต่ภาพลวงตาของเขารึเปล่านะ?

อ๊าาา ชักเครียด ไม่พูดเรื่องการเมืองแล้วล่ะ..