*eye contact*

ใส่เลนส์เป็นจนได้ (แต่ตอนเอาออกยังทุลักทุเลแฮะ...) เพราะสิ่งที่อีตาพี่ชายพูดเอาไว้แท้ๆ เชียว เมื่อคืนน่ะ เรานึกว่ามันจะต่อต้านการใส่เลนส์ เพราะมันค่อนข้างแพง แล้วบ้านเราก็ออกจาเขียม (ประหยัดค่ะ ไม่ได้แปลว่า งก นะ) แต่เค้ากลับบอกว่า ใส่ซะให้ชินเหอะ เพราะแว่นตาที่เราใส่มานานปี (ตั้งกะม.ต้น) มันไปบีบรูปหน้าเราซะหมดเลย จากไม่เคยมีโหนกแก้ม ก็หนาขึ้นมาเป็นนิ้ว (เว่อร์ไปอ๊ะป่าว แต่รู้สึกว่าใหญ่จิงๆ แฮะ) ลูกตาก็โดนบีบให้เล็กลง เพราะแสงผ่านเข้ามาน้อย (มีเลนส์ขวางตรงหน้า) แถมยังทำให้บุคลิกเปลี่ยนหมดเลย พอเรามาคิดๆ ดูแล้ว มันก็จิงแฮะ แบบว่าจริงอย่างแรงเลยแหละ

ซึ่งมันก็ทำให้เราโกรธอ่ะนะ เพราะจำได้ว่า ตอนเด็กๆ เราไม่ได้หน้าตาทุเรศขนาดนี้ซะหน่อย >_< ถึงเราจะไม่ได้ยึดติดว่าตัวเองต้องสวย น่ารักรึอะไรทำนองนั้นมากนักก็เหอะ แต่ว่านะ สิ่งที่บิดเบือดธรรมชาติของเรา มันน่าโมโหอ่ะ ทำให้เราโกรธช่างทำแว่นที่บอกให้ใส่แว่นทุกวันไปเลย เพราะว่ามีคนพูดหลังจากนั้นหลายปีมากๆ ว่า เค้าใส่แค่ตอนจำเป็น สายตาเลยไม่ขึ้นมาก ผิดกะเราที่ใส่ตลอด จนขึ้นเอาๆๆๆๆๆ โอ้ยยยย ไม่ดีเลย (ขอโทษที เป็นเด็กอีกแล้ว) แล้วไม่ใส่บ่อยๆ หน้าก็แทบไม่แตกต่างจากเดิมเลย ผิดกะเราที่เปลี่ยนไปเยอะ ฮือออออออออ บ้าที่สุดๆ

ตอนนี้เลยcontentที่จะใส่เลนส์ให้ชินให้ได้ (แต่ตอนถอดมาล้างนี่ทรมานลูกตาจังแฮะ) ใส่แล้วภาพมันชัดแจ๋ว เสียจนเวียนหัวไปเลย เพราะใส่แว่นนาน จนลืมไปแล้วว่า วิวที่คนปกติเค้าเห็นกันมันเป็นยังไง แบบว่า มันจ้าเอามากๆ สดเอามากๆ บางทีก็ปวดตาเหมือนกัน >_< เหมือนเปลี่ยนจากดูทีวี ไปดูหนังโรง แบบwide screen อะไรทำนองนั้น โฟกัสลำบากเหมือนกัน

วันนี้ไปทำบัตรประชาชนใหม่ล่ะ ^^ พึ่งรู้ว่าหมดไม่นานนี่เองอ่ะ (ตอนไปสมัครงานน่ะแหละ) ที่ทำการก็ทำใหม่ ยังกะธนาคารก็ไม่ปาน (แต่จอคอมพ์ไม่ใช่จอแบนแฮะ หึ หึ) ถ้าไม่ติดที่แดดจ้า เดินแล้วแทบละลาย ก็เป็นการไปทำบัตรที่ไม่เลวนักหรอกน้า ^_^

เมื่อวานทำหัวปากกาเทจังหล่นหายอ่ะ.. เศร้า พรุ่งนี้ต้องไปซื้อมาคืน... หวังว่าคงไม่แพงหรอกนะ